Heftige windvlagen teisteren de bomen die krommend weerstand bieden aan dit natuurgeweld. Langzaam lost de storm in zichzelf op en kondigt de stilte zich aan. Ik kijk Carla aan en zonder tekst van mijn kant zegt zei: Ja doen. Wij lopen naar Lake Nipissing wat aan de overkant van ons motel ligt. Een kleine zandstrook is ons pad langs het meer. De resterende wolken zijn donker, soms breken de wolken open en wordt de zon zichtbaar en die vervolgens langzaam aan de horizon verdwijnt. De lucht geeft een kleurenpalet van geel, oranje en rood. Ik koester de stilte, de kleuren, de kabbelende golven en de zachte aanraking langs mijn gezicht van mijn lief. Stilzwijgend genietend lopen wij verder. Eenden dobberen in de gloed van de ondergaande zon. Een kromming in het landschap met onduidelijke bestemming doet mij besluiten terug te gaan. In het motel zegt de Indiase receptionist iets tegen mij in onverstaanbaar Engels en met de karakteristieke zijwaartse hoofdbewegingen. Ik kijk Carla aan, zij heeft het wel begrepen, hij is enthousiast dat wij naar buiten zijn gegaan om van de sunset te te genieten. Ik had het idee dat door de toon en bewegingen er iets problematisch aan de hand was. Het valt mij steeds meer op dat in alle motels, hotels, winkels en wegrestaurants de ontvangst of bediening altijd door mensen uit India wordt gedaan. Dit ontlokte Carla de uitspraak; ik zou wel eens Canadese mensen willen ontmoeten. Uiteraard zijn wij hen tegengekomen en het moment van ontmoeting is altijd vriendelijk en belangstellend. Humor hebben zij ook. Ik kwam uit de supermarkt en liep in de mij bekende snelle tred door een gang naar buiten . Een oude tandeloze man met pretoogjes die op een bankje zat riep mij iets toe. Ik stopte en vroeg wat hij zei. De snelheid is hier 15km per uur, ik begreep dat hij vond dat ik veel te snel liep. Lachend bedankte ik hem voor de waarschuwing en vroeg of ik nu een ticket kreeg. “Just a warning” mompelde hij lachend en zwaaide mij gedag. Na terugkomst in het motel de tassen klaar gezet voor vertrek morgen. Ik vertrek richting Sault St. Marie met een tussenstop in Lively. Onderweg passeer ik de 80^ste W.Lengtegraad waar ik later van Noord naar Zuid langs zal reizen. Eerst wil ik nog een ommetje maken naar Sault.St.Marie over de Trans Canadian Highway 17. Dit was door de Harley Bikers aangeraden.“ You must do the 17th when you are in Canada” . Het zal zeker het ommetje waard zijn. Ik vertrek eerst richting Markstay het 80.44.1311 graden punt. Daarna richting Onaping Falls gegaan, tijdens deze rit weer langs bossen en vele meren. Het blijft genieten, het verveelt mij en mijn lief geen moment. De trail naar de waterval slingert door het bos met aan het eind de beloning, een fantastisch uitzicht op de waterval. De trail gaat verder naar de top van de waterval, dit betekent klauteren over rotsblokken en daar hadden wij geen rekening mee gehouden. Ik kijk Carla even aan, zij schudt haar hoofd, gaan wij niet doen! Terug naar de auto en op weg naar een motel in Lively voor een overnachting. In het motel aangekomen een zeer vriendelijk en hartelijk ontvangst. Kamer gekregen maar in de aangewezen kamer stonk het naar rook. Ik vind het heel onplezierig om in een kamer met rooklucht te slapen en dus naar de receptie. De jonge Indiase vrouw begreep het niet, vertelde dat in de kamers niet gerookt mag worden. Zij liep mee, gelukkig beaamde zij mijn reukvermogen. Andere kamer, hetzelfde recept. Weer een nieuwe kamer en nu was het bingo, een heerlijke frisse kamer. Zij verontschuldigde zich door herhaaldelijk sorry, sorry te zeggen en zorgde dat wij een koffieapparaat op de kamer kregen die zij speciaal uit het aanpalende restaurant heeft gehaald. In ieder motel c.q.hotel is een microwave op de kamer. Hier wordt dankbaar gebruik van gemaakt. Vanavond heerlijke lasagne, geserveerd op onze in Canada gekochte borden met bestek. Vroeg gaan slapen en de volgende dag richting Sault St.Marie. Het eerste deel gaat door glooiend agrarisch landschap met weer veel “ Hay Day” boerderijen. Langzaam verglijdt het landschap over in bos en meren gebied en vanaf Blind River gaat de weg langs Lake Huron. In Blind River gestopt voor een lunch. Op de parkeerplaats stond een prachtige Airstream caravan in een bijzondere uitvoering. Carla riep heel enthousiast die wil ik ook en in dit geval moet ik haar gelijk geven in haar droom. Op de foto is dit bijzondere exemplaar te zien. Voor de lunch haalde ik Carla over een Poutine te bestellen. Zij twijfelde maar besloot het een keer te proberen. Poutine is een authentiek Canadees comfort food en bestaat uit Patat met gesmolten kaas en daarover gravy ( jus saus). Na de eerste happen zei Carla; het valt niet tegen. Even later zag ik aan haar gezicht dat de eerste beleving aan het veranderen was. De uiteindelijke conclusie was “ het is niet te hachelen ” . Het resterende deel van deze rit heeft Carla kunnen nagenieten van haar experiment om Poutine te eten. In dit gedeelte wordt het verkeer drukker, althans in vergelijking met eerdere dagen. Het weekend komt eraan en de Canadezen zijn echte buitenmensen. Veel auto’s met kano’s op het dak of een trailer met boot achter de auto. De maximum snelheid is op de meeste wegen 80 km met uitzondering van enkele 4 banen snelwegen waar de snelheid 90 of 100 km is. Rijden met 80km is heel ontspannen en geeft mij de kans van de omgeving te genieten. In Sault St. Marie aangekomen eerst boodschappen gedaan en daarna naar onze nieuwe bestemming. Voor een aantal dagen heb ik een cottage gehuurd. Ingecheckt en naar de cottages gereden. Het is een schattig houten onderkomen met 1 slaapkamer en een grote keuken en verderop een zwembad voor verkoeling. Het is nog maar de vraag of daar gebruik van gemaakt gaat worden aangezien de temperatuur gaat dalen. Een koude front van de Noordpool komt deze kant op en voorstelling is dat de temperatuur zal dalen naar 12 tot 16 graden. Komt de jas van Carla toch nog van pas. Hierover later so far so good en bedankt voor de reacties, die welkom blijven.