Onderweg zijn en steeds nieuwe dingen ontdekken is nog steeds mijn drang om te reizen. Als ik voor het eerst in onbekend gebied kom met de schoonheid van natuur, mensen of architectuur, dan maakt mijn hart sprongetje. Een gelukzalig gevoel overspoelt mij; dit zijn plekken waar ik wil zijn. Regelmatig ervaar in dit gevoel tijdens deze reis samen met mijn liefste lief. Na een overnachting in Orillia op weg naar Brantford. Voor iedere rit wordt de route doorgenomen, grotere snelwegen vermijden en zoeken naar andere wegen asfalt of gravel, niet functioneel maar recreatief rijden. Doorgaande wegen zijn meestal geasfalteerd, zijwegen naar mooie plekken aan meren of kleine dorpen zijn meestal gravelwegen. Ik rij vanuit bos- en meren rijk gebied het glooiende agrarische platteland binnen. De zon geeft het koren een gouden glans. De aardappelplanten tonen trots hun witte bloemendiefstallen, reikhalzend naar de zon. De mais houdt zich nog schuil in zijn kledij. In de verte altijd schitteringen van de silo’s bij de boerderijen waarin het graan wordt opgeslagen. Het zijn boerderijcomplexen, woongedeelte, silo’s en grote canadese rode boerenschuren met hun opvallende vorm. Naast de wegen loopt vaak een breed grindpad bestemd voor de rijtuigen van de Amish bevolking die hier talrijk aanwezig zijn. Het blijft een beeld uit lang vervlogen tijd als ik zo’n zwart rijtuig met knisperende geluid van de wielen, getrokken door een span prachtige zwarte paarden passeer. Meestal wordt gestopt bij een roadhouse onderweg voor koffie en thee. Daar zitten lokale bevolking aan een bar grote mokken koffie te drinken. Het zijn meestal mannen met baarden die gelijkenis vertonen met ZZ top. Voor de jeugdigen adviseer ik ZZ top te googelen. Bij binnenkomst gaan alle hoofden richting de deur, gevolgd door; “how are you?” met mijn antwoord:” not to bad”. Vervolgens blijft het stil, bij vertrek het alom bekende; “have a good day”, met als antwoord: “thanks, I will try”. De wegen slingeren door het landschap, het is genieten van de omgeving. Carla geniet altijd in stilte af en toe roept zij; een havik of kijk daar een prachtig uitzicht. Gelukkig kan ik meegenieten, ik rijd 70-80 km per uur wat het maximum op deze wegen is. Hoewel er weinig politie te zien is, vind ik het heerlijk om mij aan deze snelheid te houden. In Brantford aangekomen naar het hotel/motel gereden wat 10km buiten het stadje ligt. Een heerlijke kamer met schuifdeuren en een zitje met uitzicht op de tuin. Het moment dat de schuifdeur opengaat komen vogels aanvliegen en verderop twee eekhoorns met pluimage oortjes, rechtop te wachten op wat komen gaat. Waarschijnlijks is dit een voedertuin gezien hun gedrag. Aan voederen doen wij niet mee wat de dieren niet belet om te blijven wachten. Verderop gaat een deur open en daar vliegt het brood de tuin in gevolgd door de pinda’s. Razendsnel verplaatst het dierenrijk zich naar deze voederplaats waar kwetterend gevochten wordt om het voedsel met de eekhoorns als toeschouwer. Carla schenkt mij een biertje met de opmerking; “goed gereden lieverd”. Dit is onze vaste gewoonte bij aankomst. Wij proberen zoveel mogelijk zelf eten klaar te maken omdat het anders iedere dag fastfood is. Ik begrijp dat ook in Canada veel zwaarlijvige mensen zijn. Een bak ceaser salade kost evenveel als een grote hamburger €6.00. Alle vers producten zijn prijzig in vergelijking tot de FastFood take-way producten. Wij eten veel salades en pasta of aardappeltjes uit de magnetron die op iedere kamer in een hotel/motel staat. Als het kan, kiezen wij voor een kamer met kitchenette, waar een gasstel en oven is. Vanavond eten wij een aangeklede salade met rijst/kip. De temperatuur buiten is nog 29 graden. De airco aan en onder de wol gekropen. Als ik s’nacht naar de WC ga lijkt het wel of ik door het koude Spitsbergen loop. Snel terug en onder de wol waar het heerlijk warm is. De volgende dag staat een Falls parade op het programma. Carla heeft een Google speurtocht gedaan en vele watervallen ontdekt. Het is een prachtige dag geworden. Regelmatig de auto geparkeerd, water en camera in de rugzak en gaan lopen. De wandelingen en of klauterpartijen varieerden van een half uur tot 1.30 uur. Iedere waterval had zijn eigen schoonheid en wij genieten tijdens de wandeling door het bos waar de bladeren door de zon de verscheidenheid van groene kleur en toonwaarde liet zien. Soms was de begroeiing zeer dicht en lekte de zon weinig weinig licht, wat altijd een bijzondere sfeer geeft. De kleurverandering heeft voor mij het nadeel dat ik en verkeerde inschatting maakte bij een trap die naar een waterval ging. Ik liep de trap af keek naar de waterval en stapte naar beneden. Ik had niet in de gaten dat ik nog drie treden moest doen en in stortte letterlijk naar beneden. Met wapperende armen en slingerende benen probeerde ik mij staande te houden. Gelukkig was er een hek geplaatst waar ik al wapperend en slingerend staande werd gehouden. Opvallend is dat ik vooral probeerde om mijn camera veilig te stellen, wat ook gelukt is. Geen letsel, wel later stijve nekspieren en bibberbenen. We zijn verder gegaan en blijven genieten van de kletterende waterwallen. Bij een waterval waar wij onder konden staan, een herhaling gedaan van mijn huwelijksaanzoek onder een waterval in Australie. Ik riep; wil je met mij trouwen waarop Carla zei; “wat zeg ik versta je niet”. Ga op de steen zitten vroeg ik toen. Carla; “ waarom”? maar ging zitten. Ik op één knie en opnieuw heel hard mijn aanzoek. Drijfnat door het kletterende water heen zei Carla; hoezo? wanneer? In alle verwarring zei ik; 1917 ipv 2017. Lachend kwam toen het verlossende antwoord van haar: “Ja natuurlijk wil ik” en zo geschiedde. Wij dachten dit deze keer op video gezet te hebben maar na twee seconden scheef beeld was het over. De beleving blijft in onze eigen hoofdelijke opslag en zal zich zeker bij andere watervallen blijven herhalen.

Ik loop al een aantal dagen te broeden over het vervolg van mijn reis langs de 80^ste W. Lengtegraad. De kosten voor deze reis zijn veel meer dan van te voren begroot en dat noopt mij om de reis in Canada te laten eindigen en niet zoals gepland in de Miami USA. Ieder nadeel heeft een voordeel want in Canada is nog zoveel te zien en te genieten dat ik hier nog met heel veel plezier zal rondtrekken. Het gedeelte in USA zal ik zeker op een later moment nog gaan maken. Daar zal ik je zeker van op de hoogte houden. So far so good. Morgen naar de hele grote waterval; Niagara. Daarover in een volgend verhaal.