Reizen doe ik in verwondering. Ik reis niet om ergens heen te gaan, maar om onderweg te zijn. Ik reis om het reizen zelf, de laatste jaren in thematische vorm. Ik geniet van andere leefwijzen, variëteit in plaatsen, verscheidenheid in cultuur en de natuur in haar meest natuurlijke habitat. Genieten is altijd in beweging, altijd onderweg. Het enige wat ik heb gedaan is het spoor van genieten volgen. Verwondering was vooral in stilte. Staan aan de rand van een oneindig meer en omgeven door een overweldigende natuur die zichzelf heeft gecreëerd. Dan ontdekken dat de stilte vele geluiden heeft. De natuur geeft hier een stem aan de stilte en het is de stilte die bezielt. In de auto heerst ook de stilte. Er wordt weinig gesproken. Ik focus mij op de weg en Carla geniet van de omgeving. Af en toe wordt de stilte onderbroken als een bijzondere schoonheid zich openbaart. Wij hebben beiden een zwak voor bijzondere namen op bewegwijzering. Het gebeurt regelmatig dat ik links of rechtsaf sla omdat de naam mij daar naar toe trekt. Vandaar dat reizen langs de 80^ste graad een reis met omwegen is geworden. Het onderweg zijn met mijn lief gedurende 4 weken en 6000 kilometer in wisselende sferen en omstandigheden had één belangrijk component “genieten”. Mijn lief is een geweldig reismaatje, een echte zielsverwant ook als ik alleen reis. Zij gunt mij het reizen uit liefde. Voor mij is duidelijk, als de liefde niet bestaat tijdens mijn afwezigheid was de liefde nooit aanwezig. Het is lastig de cultuur in dit gebied te beschrijven. Uitingsvormen van cultuur kwamen na de Engels/Amerikaanse oorlog. Europese immigranten kopieerden de bouw van huizen uit Europa. De meeste dorpen en steden waar ik doorheen ben gereden werden gesticht in de jaren 1840 – 1860. Moeilijk te zeggen wat de cultuur is omdat van de oorspronkelijke bevolking weinig terug te vinden is. Cultuur zit vooral in de verhalen die door hen zijn doorverteld. Zij hebben geen uitingsvormen achtergelaten. De natuur is de cultuur. Een andere uitingsvorm van modernisering en architectuur was de hefsluis in Peterborough. De hefsluis, Lock 21, is de grootste hydraulische hefsluis ter wereld is een wonder van techniek. De schepen gaan van de bovenstroom in een bak water die langzaam zakt naar de benedenstroom. Tegelijkertijd komt een bak water aan de andere kant omhoog. Zie foto’s en video’s voor dit wonderlijke staaltje techniek. Verder is mij opgevallen dat in ieder dorp of stad heel veel kerken zich laten gelden. Soms zijn in één straat vier kerken te zien met allemaal bijzondere benamingen verwijzend naar het land van oorsprong; en naar Jezus! De geëmigreerde gereformeerde Nederlanders hebben duidelijk hun sobere stempel gedrukt op de bouw van de kerken. Het gaat om het woord en niet om de uitingsvorm. De overgang van natuurlijke naar stedelijke omgeving werd een harde confrontatie. De auto moest zondag worden ingeleverd en ik wilde de avond ervoor in de buurt overnachten. Dat is Vaughan geworden, een voorstad van Toronto. De rit van Peterborough naar Toronto ging in eerste instantie via County Roads door glooiend landschap en veel kleine dorpen. Naarmate ik Toronto naderde moest ik de Highway 401 volgen. Het verkeer werd steeds drukker en uiteindelijk belandde ik in een stroom blik die regelmatig tot stilstand kwam. Deze Highway heeft vier wegen met ieder vier rijstroken. Alle weghelften waren gevuld met één lange strook blik zo ver het oog reikte. Uiteindelijk plaats van bestemming bereikt. De omgeving van Novotel was een zakenwijk met veel kantoren. Rustig omdat het weekend was. De rust was er niet s’nachts. Zaterdagavond blijkt party-avond en dat wordt gevierd met veel drank en drugs. Wij gingen vroeg naar bed, maar na een uur slapen werden wij gewekt door harde muziek van de buren. Carla ging naar de buren en vroeg of het zachter kon. Toen de deur open ging kwam een walm van marihuana rook naar buiten. Een swingende afro stond in de opening en riep Carla toe; oké darling, I’m sorry, I love you. Het werd stiller. Hoewel het een non smoking hotel is drong langzaam een wolk van marihuana onze kamer binnen. De receptie gebeld dat inmiddels ook het geluid in volume was toegenomen. De man van de receptie heeft hen vervolgens gemaand stiller te zijn. Dat heeft geholpen maar de lucht van Marihuana drong steeds heftiger de kamer binnen. Ik maakte de grap; wat zullen wij lekker slapen. Uiteindelijk was het nodig om met natte handdoeken de kieren onder deur deur te dichten zodat de rook niet meer in onze kamer kwam. Wel de receptie nog eens gebeld, die kon op dit moment niets doen. Morgen zou de politie komen, het is illegaal in het hotel en zij krijgen een boete van C$ 400.00. Wij kregen gratis ontbijt als compensatie voor deze slapeloze nacht. De auto moest de volgende dag voor 11.00 uur worden ingeleverd. Eerst naar het Sheraton hotel gereden. Daar konden wij gelijk inchecken en de bagage op de kamer brengen. Dit hotel heeft een prachtig zwembad en mooie tuin met waterval. We hebben de auto op het vliegveld ingeleverd en terug naar hotel met de gratis shuttle. Nog even relaxen voordat wij weer naar Nederland fladderen. In de prachtige tuin hebben wij getoost op onze prachtige reis een gelachen om de gebuertenis van gisteravond. Vooral toen Carla beschreef hoe zij te woord werd gestaan door het gezelschap dat zo stoned was als een garnaal. Wij hebben genoten van deze reis en kijken met een zweem van verliefdheid terug op de prachtige natuur met haar vele toonwaarden. Ik hoop dat je tijdens het meereizen ook hebt genoten. De volgende etappe van mijn reis van Pool tot Pool zal waarschijnlijk in december zijn. Ik hou je op de hoogte. Fijn dat je hebt meegereisd en bedankt voor de reacties. So far so good. Have a good day! Have a good one!