Het is koud, heel erg koud. De ochtenddauw heeft het gras een kleed van ijskristallen aangetrokken. Ik ga naar buiten, bij iedere ademhaling knispert de uitgeademde lucht. De lucht is prachtig strakblauw, bomen krijgen scherpe contouren. Het is winter in zomers Florida. Op Radio en TV wordt gewaarschuwd voor extreme kou en sneeuwbuien. Voor Florida een uitzonderlijk verschijnsel. Buitenkranen moeten worden afgedekt. De verwarming voor de buitenzwembaden en de waterpomp moeten worden aangezet om bevriezing te voorkomen. Voor binnen wordt geadviseerd om de kraan te laten “ drippen”. S’nacht is het minus 10 graden en overdag blijft het onder nul. In huis draait de airco overuren, niet om te koelen maar te verwarmen. Buiten trek ik verschillende lagen kleding aan om warm te blijven. Met deze temperaturen heb ik geen rekening gehouden. Mijn lief en ik besluiten, ondanks de kou, op pad te gaan. Wij rijden in een cabrio wat bij deze temperaturen lachwekkend is, ook al omdat de verwarming het niet doet. Met kerst in het vooruitzicht eerst met Wally en Carla boodschappen doen. Dit wordt gecombineerd met een bezoek aan één van de grootste buitenmarkten in de omgeving waar Wally met Theo goede herinneringen aan heeft. Op de markt was het heel stil en iedereen is vorstbestendig ingepakt. De stemming van de kraambezitters is er niet minder om. In kerstuitdossing worden wij overladen met kerstwensen. Hier verse groenten gekocht voor het bescheiden kerstdiner. Gelukkig wordt in VS maar één dag kerst gevierd. Voor deze ene dag wordt wel alles uit de kast gehaald. De tuinen zijn kermisachtig uitgedost met opblaasbare kerstmannen, arrensleden, herten en zelfs auto’s. Uiteraard ontbreekt het niet aan lichtjes die voor en aan de huizen overdadig zijn uitgestald. Waar ik ook kom het Merry Christmas schalt mij tegemoet. De dag voor kerst zijn Carla en ik naar Christal River gereden. In koude perioden verzamelen honderden Manatees (zeekoeien) zich in de zoetwaterbronnen met een vrij constante temperatuur van 22,5 graden Celsius. Ik had gelezen dat er twee plekken zijn waar deze dieren zich verzamelen. De auto geparkeerd en aan een passant gevraagd naar de bronnen. Althans dat was de bedoeling. De man spreekt alleen Spaans en dat leverde weinig informatie op. Ineens zie ik een groepje Japanners in wetsuites. Zij gaan zwemmen met de Manatees. Ik vraag waar zij gingen zwemmen. De uitleg komt in een mengelmoes van Engels/Japans. Met een beleefd “ arrigato” en knikje loop ik verder. Carla vraagt aan mij; “heb je hem verstaan?” Absoluut niet maar ik wil niet steeds vragen wat hij zei. Daarna een beetje gaan zwerven en geprobeerd om bij de rivier te komen. Ineens zag ik een struik die volledig met ijs is bedekt. Op het gras heeft het ijs zich opgestapeld. Hier is een waterleiding gesprongen en het water spuit uit de grond en bevroor. Uiteindelijk kom ik iemand tegen die precies weet waar de Manatees zich verzamelen. Van honderden manatees is geen sprake maar ik heb er wel tientallen gespot. In één van de bronnen liggen de Japanners te dobberen. Met wetsuites en duikbril speuren zij het water af. In het voorbijgaan krijg ik een duim omhoog en enthousiast geroep dat wij het gevonden hadden. De volgende dag begint met een eenvoudig kerstontbijt gelardeerd met verhalen over Theo die ook geen liefhebber van Kerst was. Dit is echt een familietrekje. Kerstmiddag stond in het teken van de verkoop van het huis. Veel gegevens moesten verzameld worden om de verkoop mogelijk te maken. Het blijft emotioneel wetende dat dit de laatste keer is dat Wally hier zal zijn. De rest van de middag heb ik mij beziggehouden met het “kerstdiner”. Bietencarpaccio, kalkoenborst met puree en bloemkool. Nagerecht ijs voor mij en uitgebreide kaasplank voor Wally en Carla. Bij een heerlijke whisky bespreek ik mijn plan voor het laatste deel van mijn Pool naar Pool reis op dit continent. Ik wil dit met de Amtrak trein doen maar was inmiddels tot de ontdekking gekomen dat ik met de auto hetlaatste deel precies op de 80^ste Westelijke Lengtegraad kan afleggen. Dit laatste krijgt mijn voorkeur en op Google Maps wordt de route vastgelegd. Het zal gaan van Titusville naar Miami over de Florida Scenic Highway. Wally wil voor het nieuwe jaar de spullen van Theo opgeruimd en het verkoopcontract getekend hebben. Ik besluit om dit gelijk na kerst te regelen zodat wij gezamenlijk het oude jaar voor het nieuwe kunnen inruilen. So far sogood.Volgende verhaal volgt