Ik sta bij een bushalte in Miami Beach te wachten op een gratis trolleybus. Naast mij staan een paar mensen samen met mij te wachten. De voertaal is Spaanse. Ik kijk nieuwsgierig naar de mensen naast mij en zij kijken nieuwsgierig terug. De zwijgzaamheid wordt snel doorbroken en wij raken in gesprek. Beiden hebben Cubaanse roots en als ik vertel dat ik twee maal in Cuba ben geweest zie ik de twinkeling in hun ogen. Nog twee vrouwen komen naast mij staan, deze hebben Mexicaanse roots en uiteraard de vraag of ik ook in Mexico ben geweest. Dit wordt door mij bevestigd en het feit dat ik Mexico meerdere malen heb bezocht maakt hun stemmen een octaaf hoger. De voertaal is inmiddels Engels geworden doordrenkt met Spaans. Het enthousiasme, de twinkelingen en het blijvend verlangen naar het land van herkomst ontroeren mij. Wat een verschil met het Florida in het kille noorden. Ik stap in. Het busje heeft een interieur van de jaren dertig. Houten banken en kleine jaren 30 bolplafonnières. Het busje raakt voller en voller en als er niemand meer bij kan komt hij in beweging. Bij iedere stop, die hard wordt ingezet, bewegen de staande mensen steeds heen er weer. Luidruchtig wordt naar de chauffeur geroepen die iets terug roept wat ik niet kan verstaan maar tot hilariteit in het busje leidt. Enkele stops later duurt het even voordat de nieuwe passagiers het busje binnenkomen. Ineens worden twee keurig geklede dames met fel platina grijs haar zichtbaar. Langzaam schuifelen zij de bus binnen. Onmiddellijk staan twee mensen op en bieden hun plaats aan. Zij zitten voor mij, keurig rechtop en de geur van haarspray vult het busje. Bij iedere stop roept de chauffeur; “Behind the line, go back”. Langzaam schuifelt de staande groep naar achter. Als het niet ver genoeg is, herhaalt de chauffeur de boodschap totdat de passagiers achter de lijn zijn gaan staan. Ik kijk uit het raam. Langzaam verandert de bouw van hoog naar laag. Kleine winkels hebben hun waren voor de deur uitgestald. Ik zie een bord met CUBA. Het is een Cubaans restaurant. Ik stoot Carla aan en wij gaan het busje uit. Zodra de deur van het restaurant opengaat word ik omarmd door een warme sfeer. De herkenbare geuren, warme klanken van Cubaanse muziek en de vrolijk uitdoste mensen maken mij blij. Ik bestel verrukkelijke Cubaanse Empanadas gevuld met Pulled Chicken en een koel biertje. Wij vallen op met onze aanwezigheid. Al snel wordt gevraagd waar wij vandaan komen en uiteraard is Amsterdam bekend. De eigenaar roept naar vrienden in het restaurant waar wij vandaan komen en dat levert grote glimlachen en opgestoken duimen op. De sfeer in delen van Miami is zichtbaar Zuid Amerikaans en dat is niet verwonderlijk omdat 70% hispanic of latino is en uit landen als Cuba en Mexico afkomstig zijn. Als wij het pand verlaten wordt ons in het Spaans toegeroepen dat wij nog eens terug moeten komen. Opnieuw sta ik bij de bushalte en wacht op de bus naar Little Havana, het hart van het dynamische Cubaanse leven in Miami. Eenmaal uitgestapt loop ik in een andere wereld. Carla kijkt mij met grote glimlach aan, hier voelen wij ons thuis. Overal zijn kraampjes, rumbars en restaurants met terrassen. Dat is iets wat ik in andere delen van Amerika zelden of nooit ben tegengekomen. Daar domineren de Fast Food restaurants waar sfeer onbelangrijk is; het gaat om snel eten. Deze wijk swingt en geeft rust. De mensen hier zijn buitenmensen; het leven speelt zich op straat af. Wandelen in een park is een belevenis. Overal wordt domino gespeeld met Cubaans temperament en hier en daar zie ik mensen verhit in discussie. Ik zie een terras waar onvervalste Cubaanse muziek wordt gespeeld. Wij kijken elkaar aan en wiegend op de muziek lopen wij het terras op. De verleiding is alom aanwezig en uiteraard wordt een heerlijke Mojito besteld. Onder het genoot van het heerlijke drankje laat ik de wereld aan mij voorbij gaan. Het zien en gezien worden is op deze plek een leuk tijdverdrijf. Het verlangen naar Cuba en Zuid-Amerika wordt aangewakkerd. Carla pakt mij zachtjes bij mijn arm en fluister, je wil zeker gelijk doorgaan. Inderdaad, ik verheug mij op mijn volgende deel van mijn Pool naar Pool reis en in deze omgeving wordt verder reizen versterkt. Ik zal in 2023 naar Zuid Amerika afreizen en blijf meereizen.

So far so good. De overgang van Noord naar Zuid is begonnen.