Voor ik terugvlieg naar Nederland wil ik naar de wijk Barranco gaan. Carla heeft deze wijk ontdekt, het is een kunstenaarswijk waar prachtige muurschilderingen te zien zijn. Een uBertje genomen. Na een kwartier worden Carla en ik in deze wijk gedropt. Het eerste wat ik zie is een school waar op dat moment de kinderen uitgelaten de school verlaten. Ik loop naar de school en via een prachtige oude veranda ga ik naar binnen. Daar word ik onmiddellijk streng aangesproken door een oudere vrouw achter een groot bureau met grote zwarte bril laag op de neus. Ik groet haar, probeer haar duidelijk te maken dat ik nieuwsgierig ben. Uit haar knik met haar hoofd en handgebaar maak ik op dat het goed is. Aan een wand hangen klassenfoto’s van nu en lang vervlogen verleden die niet veel verschillen met mijn schooltijd. Één verschil, hier draagt iedereen dezelfde blauw witte kleding. Het interieur heeft groen witte sleetse kleuren wat hier en daar zichtbaar aan het afbladderen is. In de gangen heeft ieder lokaal grote vierkante ramen en in de deuren kleine vierkanten. Als ik weer in de grote hal sta zie ik een gangetje waar aan het eind een aantal kinderen aan een tafel zitten. Zij kijken naar mij, groeten met een klein handgebaar terwijl zij naar de strenge vrouw kijken. Ik zwaai lachend terug, zwaai met een lach naar de vrouw en verlaat de school. Buiten zwerven we door straten met gekleurde huizen en inderdaad overal prachtige muurschilderingen. Vooral de schilderingen van de beroemde kunstenaar Jade Rivera zijn prachtig. Ik ga ook bij een galerie binnen waar ander werk van hem hangt. De verleiding brengt mij aan het twijfelen, zal ik of zal ik niet. Ik besluit geen werk van hem te kopen aangezien de bodem van het reisbudget in zicht is. We zwerven verder, de weg loopt naar beneden, onder een viaduct door, naar zee en is vol met inspirerende muurschilderingen. Wij drinken nog een biertje bij Merito een informeel restaurant uit de jaren 50. Daarna gaan wij terug naar hotel en lopen naar het Parque del Amor wat ons een mooie plek lijkt om het einde van deze prachtige reis kracht bij te zetten. Wat is mooier dan met liefde het land te verlaten. Het magische van reizen is, dat ik heimwee heb naar alle schoonheid die ik heb gezien.

Een einde heeft altijd een nieuw begin. Vandaag eindigt mijn vierde traject van mijn reis Bert van Pool naar Pool. Het volgende traject onderneem ik in 2024 in mijn tachtigste levensjaar. Ik zal niet meer langs de 80° Westelijke Lengte schuren maar wil wel zo dicht als mogelijk is mijn reis in Chili en Patagonië gaan vervolgen.

Ik reis in verwondering, ben soms sprakeloos en dat maakt mij tot een verhalenverteller.

Ik hoop dat mijn medereizigers via reismee hebben genoten van de verhalen en de beelden die ik met veel plezier heb gepubliceerd.. en ik wil iedereen bedanken voor de reactie en complimenten. Misschien komt er dan toch nog een keer een boek.

Tot de volgende reis; blijf het leven leven en geniet !!