Het is 13 november 1944. Een escorte zware Lancaster bommenwerpers vliegt over ons huis in de van Zeggelenstraat in Haarlem. Het indringende sonore geluid van de Lancasters laat de ramen bijna uit hun sponningen trillen. Mijn moeder doet haar uiterste best opkomende paniek te onderdrukken. Herinneringen aan 16 april 1943 nemen haar weer in beslag. Een zwaar bombardement verwoeste veel huizen bij ons in de straat en omgeving. Vele doden en gewonden, waaronder vrienden van mijn ouders. Bij dat bombardement waren alle ramen in ons huis kapot geslagen en lagen de kluiten aarde van het land achter het huis in de wieg van mijn broer. In de nacht van mijn geboorte ligt mijn moeder in een verduisterde slaapkamer bij schaars licht en langzaam verdwijnt het sonore geluid van de bommenwerpers in de verte richting Ruhrgebied. De paniek zakt langzaam weg, de weeën komen en gaan. Klaarblijkelijk had ik nog geen zin om deze wereld in te gaan. In de loop van de dag nemen de persweeën in heftigheid toe en om 13.30 uur aanschouw ik voor het eerst het levenslicht. Mijn vader roept “alweer een jongen” waar volgens mijn moeder enige teleurstelling in klonk. Ik word Albert genoemd gelijk naar mijn grootvader. Mijn roepnaam wordt Bertje en op latere leeftijd Bert, hoewel ik altijd Bertje ben gebleven. Het is hongerwinter, moedermelk en eten is schaars. Mijn geboorte levert extra voedselbonnen op, uiteraard lang niet genoeg om de hele familie van eten te voorzien. Lange tochten op de fiets waren nodig voedsel te kopen of te ruilen. Eierschalen werden tot poeder vermalen, calcium voor mijn botten. De eerste achttien maanden bracht ik liggend en later zittend observerend door. Mijn ouders begonnen zich ongerust te maken. Staan en lopen deed ik nog steeds niet in tegenstelling tot mijn oudere broer die al heel snel ging staan en lopen. Op een dag besloot ik mij aan de stijlen van de box omhoog te trekken en nog diezelfde dag deed ik mijn eerste passen en liep vrijelijk door de kamer. Sindsdien ben ik de wereld gaan verkennen. Eerst bij mij in de buurt altijd het avontuur tegemoet. Later op de fiets kon ik mijn ontdekkingstochten uitbreiden. Een favoriete bestemming in de weekenden was Schiphol. Gefascineerd keek ik naar opstijgende van vliegtuigen en in gedachten vloog ik mee naar het onbekende. Ik zwierf daar rond, verzamelde Times Tables van vliegtuigmaatschappijen, posters van verre landen en ik stalde deze uit in mijn zolderkamertje Het reisvirus heeft zich toen onder mijn huid genesteld. Vanaf die tijd heb ik vele landen verkent en kunnen genieten van de diversiteit in de schoonheid van mensen, natuur en cultuur. Na mijn avontuur in 75 dagen de wereld rond te gaan in mijn 75^ste levensjaar ben ik in mei 2022 begonnen aan de reis van Pool naar Pool op de 80^ste Westelijke Lengtegraad.

Het is 2024, mijn 80^ste levensjaar, ik ga beginnen aan het laatste deel van mijn reis van Pool naar Pool langs 80° W.L. beginnen. Ik ben gestart op Spitsbergen, vervolgens Canada, USA, Panama, Ecuador, Peru. Chili is mijn laatste traject van deze prachtige reis. Ik wil eindigen op het meest zuidelijke puntje van de bewoonde wereld. Mijn wens naar de Zuidpool te gaan is in de ijskast beland. Ik kon het benodigde kapitaal voor deze tocht niet bij elkaar schrapen. Het verlangen blijft, wie weet gaat het voor mijn 100^ste levensjaar nog gebeuren.

Ik vlieg 9 april 2024 naar Chili en start in Arica (70 ° W.L.) wat op 20km van de grens met Peru ligt, waar ik het vorige traject van mijn reis ben geëindigd. Deze reis gaat dus langs en niet op de 80^ste W.L. graad want deze loopt langs de kust van Chili in de Chileense zee. Ik blijf zoveel mogelijk langs de kust ga verder naar Iquique, La Serena, Santiago de Chili en Valparaiso. Dan neem ik twee zijwegen, eerst naar Paaseiland, een lang gekoesterde wens en Pedro de Atacama een prachtig woestijn gebied. De reis gaat daarna verder naar Patagonië via Puerto Montt, Punta Arena naar Torres de Paine, één van de moorsite natuurgebieden van de wereld. In Puerto Natales steek ik de grens over naar El Calafate in Argentinie waar ik in iedere geval de Perito Moreno gletsjer wil bewonderen. Daarna naar Ushauaia en Kaap Hoorn, waar mijn reis van Pool naar Pool zal eindigen. Ik vlieg via Buenos Aires terug naar Nederland.

Uiteraard kun je weer mee reizen via mijn reismee weblog . Laat mij weten als je email adres is veranderd of naar een ander email adres moet worden verzonden. Ik wens je straks veel lees/reis plezier op de Reis van Pool naar Pool in Chili en Argentinië. Tot over 10 dagen

Reislustige groet

Leef het leven, geniet !

Bert(je)