Ocho ! zei de vrouw achter het glas van de busterminal. Ik had een ticket gekocht naar Santiago en vroeg nogmaals Ocho ?. De vrouw stak zuchtend een vinger op, wat later een 1 moest zijn. Vervolgens nogmaals si Ocho. Ik neem plaats tussen medereizigers bij platform 8. Twintig minuten wachten bij een busterminal is entertainment! De ongelofelijke diversiteit aan handel voor de markt in Santiago. Liefdevolle ontvangst en afscheid van mensen. Geschreeuw naar een buschauffeur van een minder liefdevolle klant. Hij moest betalen voor handel maar weigerde dat. Onduidelijk hoe het is afgelopen omdat ik mij zorgen begon te maken over mijn bus. Vijf minuten te laat en hoewel dat geen bijzonderheid is in deze landen werd ik onrustiger. Tien minuten later terug naar het glazen hokje waar de vrouw als een verschrikte vis aankijkt. Ik vroeg : heeft de bus vertraging ? Daarop maakte zij een gebaar waaruit ik moest opmaken dat de bus al weg was. Ik maakte haar duidelijk dat ik steeds bij platform ocho had gezeten maar geen bus. Toen werd mij duidelijk gemaakt dat de opgestoken vinger een 1 was en dat de bus tussen platform 1 en 8 kon aankomen en vertrekken. Gelukkig rijden veel bussen naar Santiago en ik wilde mijn kaartje wisselen. Dat kon ik vergeten. Het bekende gebaar; hand in de lucht die een streep maakt ofwel dat kon ik vergeten. Nieuw kaartje gekocht. Ik bleef onrustig heen en weer lopen tussen platform 1 en 8. Het leek wel een kansspel, waar zou de bus komen en vertrekken. Ineens komt de vrouw aangerend en wijst mij naar een bus die binnenkomt op de terminal. Lachend maakt zij mij duidelijk dat ik bij die bus moet instappen. Een prachtige bus, een dubbeldekker. Ik ga naar boven en neem plaats naast een man met enorme afmetingen. Ik groet de man, geen reactie. De man zat wijdbeens met een grote tas tussen zijn benen waardoor ik minder been ruimte had. Toen ik mijn arm op de stoelleuning wilde vleien kreeg ik een duw terug met de woorden “ I was first “ een vervolgens keek de man stoïcijns voor zich uit. De man was net een blok beton, geen beweging in te krijgen. Ik had geen zin een worstelpartij te beginnen en ruimte voor mij zelf te creëren. Ik zag de zinloosheid hier wel van in en besloot mij in de beperking te schikken. Halverwege de rit ging de man de bus uit met zijn enorme tas. Hij kon met moeite uit de stoel komen en wurmde zich langs mijn stoel. Ik was opgestaan ( had ik ook niet kunnen doen) en liet hem in het gangpad passeren. Hij liep langs mij, keek op mij neer vanwege zijn lengte en zei toen lachend: “enjoy your ride! “ . In Santiago aangekomen ben ik naar het hotel gegaan, eten en naar bed. Morgenochtend vroeg naar het vliegveld om mijn lief op te halen. Eerst 06.30 een koffie en broodje en vervolgens op weg naar vliegveld. Onderweg is het een drukte van belang. Ik word afgezet bij Internacional terminal en ga naar binnen. Hier staat een grote menigte te wachten voor de uitgang van de gate. Overal bordjes met namen, illegale taxi ritselaars en vooral veel verlangende blikken na de schuifdeuren in de muur. Na een uur wachten schuiven de deuren open en verschijnt mijn lief. Even vergeten wij de omgeving en staan in omhelzing met betraande ogen. Het is pas een week geleden. Het lijkt een eeuwigheid door alle emoties en indrukken van de afgelopen tijd. In het hotel kijkt mijn lief verlangend naar het bed. Zij besluit daar niet aan toe te geven, wij gaan ons onderdompelen in het weekendleven van Santiago. Met een Ubertje naar het grootste park in Santiago waar de inwoners hun vertier zoeken in het weekend. Eerst met een gondel omhoog, ik riep nog dat ik mijn ski’s vergeten ben. Een familie in ons bakkie slaakte steeds allerlei Spaanse kreten en wijzen naar plekken beneden. Boven gekomen zwerven wij door het park en genieten van allerlei taferelen met accent op straatartiesten en veel kramen met zoetwaren. De Chilenen zijn smulpapen als het om zoetigheid gaat, wat in allerlei vormen en maten te koop is. Na een wandeling door het park gaat de tocht naar beneden met een drietraps funicular d.w.z. drie bakken boven elkaar. Uiteindelijk terug naar het hotel en de volgende dag met de Hopon - Hopoff bus Santiago verkennen. Het was voornamelijk zitten en genieten van de diversiteit in architectuur van een moderne wereldstad. Uitgestapt bij Plaza Armas en op een terrasje het zondagse leven in Santiago voorbij zien gaan. Uiteraard veel straat artiesten en kleedjes met handel die snel weggehaald kunnen worden als de politie eraan komt. Zwervende door lege straten op zondag besloten terug naar hotel te gaan. Daar verwend worden met eten in onze suite en vervolgens vroeg onder de lakens. Morgen heel vroeg vliegen naar Rapa Nui ofwel Paaseiland. Daar komt het volgende verhaal vandaan. So far so good.