Het magische landschap ivan ATACAMA
29 apr. 2024
🇨🇱
vanuit Chili
Hoe dan!! Verwonderd, verbazend kijk ik om mij heen. Ik zie dat moeder aarde optimaal heeft gepresteerd om voor dit landschap prachtige vormen en kleuren te
creëren. Vanmorgen vroeg opgehaald door Andrés. Hij is vandaag de chauffeur en gids. Hij spreek perfect engels. Heeft in de USA gestudeerd en gewerkt. Uitgezwaaid door Francisca. Zij is de spil van
het Hostal. Iedere ochtend begint zij met poetsen. Eerst de tafeltennistafel, dan worden alle kussen en dekens in de patio geklopt. De vloer wordt gedweild en het ontbijt klaargemaakt. Daarna maakt
zij alle kamers schoon. Ze zwaait uit en ontvangt iedereen hartelijk na een tour. De eveneens hartelijk en goedlachse eigenaar ontvangt uitsluitend de nieuwe gasten en komt gedag zeggen bij vertrek.
Bij het instappen vertelt Andrés dat de rit naar Rainbow Valley een uur duurt en mij zal wekken als ik in slaap zou vallen tijdens de rit. Het is opnieuw een rit door de verlatenheid die hij heel
saai vindt en mijn beleving van schoonheid niet kan of wil begrijpen. De auto stopt, ik stap uit kijk om mij heen en zie de meest prachtige kleuren. Ik begrijp gelijk waarom het Rainbow Valley heet.
Mijn lief roept regelmatig: “wow! Ongelofelijk wat mooi! Bijzonder!” en dat is het. Ik begin met Anrés en Carla door een breed gedeelte van de Valley te lopen. Als ik omhoog kijk zie ik
dat de rotswanden in verschillende variaties van rood, wit, groen, geel zijn opgebouwd. Langzaam vernauwt het pad in een nauwe kloof. Ik kan ternauwernood door de kloof en moet soms zijwaarts lopen.
Carla staat even verder bij een inham op een verhoging. Boven haar schijnt gebundeld licht door een nauwe opening naar beneden. Je denk misschien waar blijft de ontroering, wees gerust die is in
ruime mate aanwezig. Het pad verbreedt zich weer en daarna begint het klauteren over de rode rotsen naar ander pad. Daar opnieuw fantastische uitzicht op kleurrijke rotswanden. Hoewel het hier weinig
regent valt mij op dat er toch een smalle strook water door de vallei loopt. Als het regent in Bolivia, zoals een week geleden, zijn dat enorme hoeveelheden die deze kant opkomen. Het water wordt
niet geabsorbeerd door de grond en kolkt met woeste golven door de vallei. De vallei wordt dan afgesloten. Het lijkt mij wel spectaculair maar ook beangstigend als je op zo’n moment in de vallei
bent. We lopen terug naar de auto, rijden terug door het brede deel van de vallei. Wat had ik hier graag zelf in een 4WD willen rijden. Het doet mij denken aan Oman waar Carla en ik
menig tocht door de Wadi’s hebben gereden. Het zand en grind wordt verlaten en rijden weer op asfalt naar volgende bestemming. Gestopt bij een eeuwen oude ontmoetingsplek van nomadische
handelaren. Deze plaats werd gebruikt voor uitwisseling van informatie. Dit werd in de vorm van ingekerfde beelden in rotswanden weergegeven. Weer verder gegaan en op een mooi uitzichtpunt stopt
Andrés. Hij heeft een verassing in petto. Ik loop rond naar verschillende uitzichtpunten om foto’s te maken. Carla is een andere kant op gegaan. Als wij terug bij de auto komen heeft Andrés een
tafeltje uitgeklapt, kleedje erop en bakjes met hapjes. Wij zitten achterop de auto en dan haalt hij een fles Pisco Sour tevoorschijn. Het is een alcoholisch drankje, deze is vergelijkbaar met
limoncello. Hij is glazen vergeten, pakt de telefoon belt iemand die glazen komt brengen. Ik wijs op de ronde bakjes en zeg dat hier ook uit gedronken kan worden. Hij kijkt Carla aan, steekt
duim omhoog wijst naar mij en zegt “ clever men “, wat zij gelukkig beaamt. De pisco smaakt in eerste instantie prima naar al snel kleeft de zoetigheid in mijn mond. Genoeg dus en water brengt
oplossing voor een hernieuwd schoon mondgevoel. Tafel ingeklapt en op weg naar de Moon Valley. Het landschap staat in schril contrast met de andere vallei. Het zijn voornamelijk tinten van
opgedroogd klei, zand en zout. Opnieuw uitgestapt voor een wandeling door dit gebied. De zon brandt fel en het zand weerkaatst de warmte. Goed insmeren, pet op, veel water mee en op pad.
Gedurende de tocht komt meer schakering in de aardetinten. Regelmatig staat Andrés stil, geeft uitleg over het ontstaan van de vallei. Ook vertelt hij veel over het sediment en de opbouw van de lagen
in de kleiwanden. Het bevat veel mineralen. Een belangrijk mineraal dat in grote hoeveelheden werd gewonnen was zout en we stoppen bij een oude zoutmijn. Langzaam gaat het pad omhoog tussen hoge
zandduinen. De grond verandert van harde klei in los duinzand. Omhoog lopen in dit zand vraagt een nieuw loop- en ademritme. Eenmaal boven een prachtig uitzicht over de vallei daar komen de
grillige vormen en kleurschakeringen goed tot hun recht. Ik begrijp dat het Moon Valley wordt genoemd. We zijn naar beneden gelopen en gaan verder op een pad door de vallei. Regelmatig gestopt om de
waterstand in mij lijf op peil te houden. Andrés heeft de auto opgehaald en pikt ons weer op. Terug naar hostel. Weer heerlijke douche en schrijven. Morgen vliegen naar Santiago en door naar Punta
Arenas in het zuiden van Patagonië. So far so good. Blijf meereizen en geniet.
Reacties
Reacties
01 mei 2024, 15:42
Weer een prachtig verhaal en meereizen doen we en genieten ook. Op naar the next story!!!
01 mei 2024, 15:45
wat een prachtige verhalen weer en foto's!
Ik ben iedere keer weer onder de indruk en heb bewondering voor jullie reislust.
Totaal anders dan de zeereizen die ik in het verleden placht te ondernemen.
Hou ons op de hoogte!
jw
01 mei 2024, 16:02
Deze schoonheid valt bijna niet op te slaan in je hoofd daar hebt je heel heel lang voor nodig om bh te verwerken en alsnog , lukt dat dan ?
01 mei 2024, 19:15
Zeker meegenieten!! Wat een prachtige reis!
02 mei 2024, 08:42
Wij blijven meereizen en genieten.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!