Aarzelend worden de dekens opzij geschoven. De behaaglijke warmte moet verlaten worden en de koude binnengetreden. Snel onder de douche, ontbijt, dan laag over laag aankleden en naar buiten. Mutsen diep over de oren wachten op de taxi die mij en Carla naar de haven brengt voor de boottocht door het majestueuze beagle kanaal. Deze tocht gaat langs verschillende eilandjes. Uiteindelijk wordt de vuurtoren bereikt die gemarkeerd staat als Fin del Mondo ofwel einde van de wereld. Voor het inschepen wordt in de wachtkamer instructies gegeven over veiligheidsvoorschriften en het gebruik van reddingsvesten. Volgens mij een beetje overbodig want als ik bij deze temperatuur in het water zou belanden is de kou snel meester over mijn lijf en heb ik niet veel meer te vertellen. Aan boord een plekje uitgezocht met uitzicht op de boeg. Een kleine gezelschap zoekt ook een geschikte plek. Er is ruimte genoeg. De boot, een grote catamaran wordt klaargemaakt voor vertrek, tien minuten later gaan de trossen los en varen. Ik loop, ondanks de bittere kou, naar het achterdek en zie Ushuaia met besneeuwde bergen op de achtergrond langzaam kleiner worden en verdwijnen. Het is onbewolkt, de zon aan de blauwe hemel geeft geeft een mooie schittering op het kalme water. In de verte langszij zie ik scherp afgetekende besneeuwde bergen. Ik loop van achterdek naar voren en blijf daar in de luwte staan. Ik geniet van de zeelucht, het uitzicht en het gestaag klotsende water tegen de boeg. Bij één van de eilandjes wordt aangemeerd. Via een ladder met behulp van bemanning van boord gegaan. Een smal pad loopt loopt omhoog naar het hoogste punt dat een fantastisch uitzicht geeft op de bergen. Langs het pad is de fauna bedekt onder bevroren dauw wat als diamantjes schittert in het zonlicht. De vogels hebben het eiland verlaten voor hun trektocht naar warmere oorden.Terug aan boord opgewarmd met hete koffie daarna weer naar buiten. In de verte wordt een ander eiland zichtbaar. Dichterbij wordt een kakofonie van geluid steeds luider. Op dit eiland leeft een enorme kolonie zeeleeuwen in allerlei leeftijden en maten. Gebrul van de grote en gepiep van de kleintjes. In het water zijn jonge zeeleeuwen aan het spelen. Kronkelen om elkaar heen, duiken weg en komen verderop weer boven. De mannetjes vertonen imponeergedrag en laten zich duidelijk horen. Het is een fascinerend gezicht hoewel de stank van het eiland richting de boot komt waaien. Gelukkig aan één kant van het eiland waar de wind aflandig is. Na nog een rondje om het eiland vaart de boot richting de vuurtoren op een klein rotseiland. Hoe dichterbij ik kom hoe meer kriebels zich in mijn lijf gaan manifesteren. Bij de vuurtoren aangekomen besef ik dat dit het verste zuidelijkste punt is van mijn reis van Pool naar Pool. Tevens is het ook het symbolische einde van deze reis “ Fin del Mondo “. Ik heb het gedaan!!! Roep ik tegen Carla. Zij komt naar mij toe, omhelst mij, kust mij en zegt dat zij trots op mij is. Op dat moment komen de waterlanders vanzelf, niet alleen bij mij ook bij Carla. Als de boot terugvaart blijf ik nog lang op het achterdek starend naar de vuurtoren die langzaam als een stip aan de horizon verdwijnt. De terugtocht wordt in stilte beleefd en in gedachten reis in het traject dat ik heb afgelegd. Eenmaal aan wal en terug in het hotel komt mijn lief met een grote verassing. Zij heeft als cadeau voor mijn a.s. tachtigste verjaardag een helikoptervlucht geregeld boven Ushuaia en het Andesgebergte en wordt boven op een berg een landing gemaakt. Ongelofelijk kijk ik haar aan; echt? Ja echt, zegt mijn lief maar ik ga wel mee. Om drie uur afgesproken op het vliegveld bij het helikopter bedrijf. Daar aangekomen eerst een briefing. Inmiddels heeft zich een Braziliaanse vrouw gemeld die meevliegt. Er kunnen drie passagiers in de heli. Het is voor mijn verjaardag dus ik mag voorin naast de pilot. Onder begeleiding naar de heli gelopen, eerst Carla en de vrouw ingestapt daarna is het mijn beurt. Kennisgemaakt met de pilot, geeft mij nog aanwijzingen, vooral niet aan de stuurknuppel zitten ( haha). Opgestart, de wieken draaien, komen op toeren en opgestegen. Eerst naar voren en klimmen naar hoogte, scherpe bocht gemaakt die voor mij spectaculair is omdat ik aan de zijkant en voorkant alleen maar glas heb. Wij vliegen richting de bergen over Ushuaia, stijgen steeds meer en boven de besneeuwde bergen scheert de heli over en langs de bergtoppen. Geweldig wat een sensatie om deze schoonheid van bovenaf te kunnen bewonderen. Het berglandschap glijdt onder mij door, soms scheert de heli vlak langs een zwaar besneeuwde bergwand. Ik zie prachtige vergezichten in de valleien . We vliegen over met ijs bedekte meren en kijken uit op de hoogste berg Monte Olivia die het markeerpunt is in dit gebergte en van Ushuaia. Na een scherpe bocht om een berg zakt de heli langzaam naar een klein besneeuwde plateau. Daar wordt geland en stappen wij uit. Ik loop of beter gezegd ik stap door de diepe sneeuw en kijk in verwondering om mij heen. De motor is uit, het is windstil, ik ben heel stil. Tot mijn verbazing zie ik de piloot met twee glazen champagne aan komen lopen. Ik word gefeliciteerd met mijn verjaardag en het welslagen van mijn reis van Pool naar Pool. Het raakt mij diep , ik stamel onhandige woorden als gracias. Mijn lief staat op afstand met grote glimlach toe te kijken. Zij komt naar mij toe en dan worden foto’s maken van dit heuglijke moment en van de geweldige omgeving. De piloot maakt kenbaar dat wij weer moeten gaan. Ingestapt en weer opgestegen van deze bijzondere plek. De terugvlucht blijft een aaneenschakeling van verwondering. Ik geniet van alle schitterende beelden die aan mij voorbij komen. Uit de bergen wordt Ushuaia weer zichtbaar en vliegen we richting vliegveld. Na een scherpe bocht boven zee landt de helikopter op de aangewezen cirkel op de grond. Uitgestapt bedank ik de piloot. Ik krijg een certificaat voor deze bijzondere ervaring en ga samen met mijn lief terug naar hotel. Daar raken wij niet uitgepraat over deze bijzondere ervaring. De realiteit kondigt zich aan. Morgen vliegen we naar Buenos Aires en twee dagen later vliegen we naar Amsterdam. Het laatste verhaal komt uit Buenos Aires met een terugblik van mijn reis van Pool naar Pool en informatie over toekomstige plannen. So far so good. Naast de fot’s zal ik zal twee video’s op reismee plaatsen. Dan vlieg je even mee.